Op zoek naar de foto
Na een zonnige vakantie op Ibiza kwamen Gerard en Jan Willem thuis. Gerard voelde zich niet lekker en ging na aandringen van Jan Willem even langs bij de huisarts. Die stuurde Gerard meteen door naar het ziekenhuis voor nader onderzoek. Helaas kwam er slecht nieuws.
Jan Willem week niet van de zijde van Gerard, maar over de dood werd niet gesproken. Een week later was Gerard niet meer aanspreekbaar en is rustig ingeslapen. De neef van Gerard belde mij en een paar uur later zaten we met elkaar om tafel om de uitvaart te regelen.
Jan Willem had niet gedacht dat het zo snel zou gaan. Aan tafel bespraken we eerst de afgelopen periode van vakantie tot aan het ziekenhuis. Hij liet foto’s zien en vertelde honderduit over zijn leven met Gerard. Uren heeft hij lopen zoeken naar de juiste foto voor op de rouwkaart. De volgende dag hebben ze een van de laatste foto’s van Ibiza gekozen voor de kaart.
Na de uitvaart
De dag na de uitvaart belde Jan Willem mij op. Hij had eindelijk de foto gevonden in zijn archief. Bij het nagesprek hing in de gang een prachtig portret van de jonge Gerard. Ik snap wel waarom Jan Willem op hem gevallen is. Gerard keek mij recht aan, zo keek hij dus verliefd naar de fotograaf.
Jan Willem liet mij zien hoe je vroeger een analoge foto maakte. Dat is toch heel iets anders dan nu met onze telefoon. Hij vertelde over de donkere kamer (doka) en het ontwikkelen de van de foto’s. Hij liet wat apparatuur zien en vertelde honderduit hoe het werkte. Met zoveel liefde en passie vertelde hij over zijn vak en Gerard moest altijd even poseren om diepte te geven aan een foto.
De liefde door de ogen van de fotograaf
Aan alles voel je dat hij zijn Gerard erg mist, de foto’s en het bewerken hiervan geven hem troost, zo is Gerard toch weer even bij hem.
