Het overlijden van mijn vriendin Lies
Ruim een jaar geleden is het nu dat op een zaterdagavond mijn mobiele telefoon ging en ik in het schermpje zag dat Lies, mijn vriendin, mij belde. Ik nam dus met een enthousiast “hallo” op. Het enige dat ik daarna hoorde was: “Mirelle, mijn moeder is dood”. Ik schrok enorm en riep: “Hoe kan dat nou?” Lies, een gezonde vrolijke vrouw in de bloei van haar leven, over een maand zou ze 50 worden. Marjon, de dochter van Lies, had mij gebeld met haar telefoon.
Met de motor naar het crematorium
Lies werd thuis opgebaard. Uit de winkel had de familie statafels meegenomen voor de toestromende bloemstukken en boeketten. Het was een komen en gaan van dierbare vrienden van Lies en haar dochters. Met elkaar bespraken we de uitvaart. In de garage stond de mooie Kawasaki van Lies. Marjon had net haar motorrijbewijs en wilde met de motor van haar moeder naar het crematorium. Ik vertelde dat het wel heel emotioneel zou worden, om door een erehaag van vrienden te rijden, maar Marjon wilde dit heel graag. Wat stoer van haar. Een goede vriend had een zijspan en we zijn met een lege kist naar het clubhuis gereden. Daar bedachten handige vrienden hoe we de kist op de zijspan konden bevestigen.
De dag van de uitvaart
De dag van de uitvaart naderde en alles werd gereed gemaakt voor Lies’ laatste rit. Familie en vrienden vormden eerst een rij om alle bloemen in de bloemenauto’s te krijgen. Mijn bloemist stond bij de auto’s om dit goed te regelen. Zij vertrok als eerste naar het crematorium om hen op te wachten.
Lies werd uit huis gedragen en op de zijspan gezet. De vrienden, buren en andere belangstellenden vormden samen een meterslange erehaag. Het was indrukwekkend om te zien: Lies in de kist op de zijspan met daarachter dochter Marjon op de motor door de erehaag heen. Met een flinke brok in mijn keel liep ik voor de stoet uit. Een traan biggelde over mijn wang, het was zo bijzonder.
Bij het crematorium stonden Lies’ motorvrienden ons op te wachten. Met het geluid van flink gas gevende motoren kwamen we aan bij het crematorium. Een warme dienst met herinneringen aan Lies in woorden, muziek en foto’s. Na de dienst werd er onderling nog nagepraat. Ondertussen brachten we de bloemen weer naar huis, de tuin werd kleurig ingericht.
Rouwvervoer
Ja, er is veel mogelijk tijdens een uitvaart. Heeft u daar wel eens over nagedacht? Of kiest u liever voor een koets met paarden of voor een rouwauto? Auto’s zijn er tegenwoordig in vele kleuren en modellen zoals traditioneel zwart of grijs, wit, rood, blauw, roze of gekleurd?
